സ്ത്രീമനസ്സ്!

മാർച്ച്‌ 22 ലെ മലയാളം വാരികയിൽ വന്ന സ്മിത മീനാക്ഷി യുടെ 'ബലാത്സന്ഗത്തെ പ്രണയവത്ക്കരിക്കുമ്പോൾ' എന്ന ലേഖനം വായിച്ചപ്പോൾ എനിക്ക് തോന്നിയ ചില കാര്യങ്ങൾ ആണ് ഞാൻ പറയാൻ പോകുന്നത് ,അത് ഈ ലേഖനത്തെ ആക്ഷേപിക്കുകയോ ലേഖിക പറഞ്ഞതിനെ സാധൂകരിക്കുകയോ അല്ല ലക്ഷ്യമിടുന്നത് മറിച്ച് സ്ത്രീ പക്ഷ ചിന്തകളുടെ വ്യാപ്തിയുടെ അളവുകോൽ ഒരിടത്തും ഉറപ്പിക്കാനാകുന്നതല്ല എന്ന് ഒന്ന് കൂടി ഊന്നിപ്പറയാൻ ആഗ്രഹിക്കുക അല്ലെങ്കിൽ ശ്രമിക്കുക മാത്രമാണ് !

സ്മിത മീനാക്ഷി സൂചിപ്പിച്ചത് പോലെ പുരുഷ കേന്ദ്രീകൃതമായ ലോകം നിർമ്മിച്ച്‌ കൊടുത്ത സ്ത്രീ ലൈംഗികത പൊളിച്ചു മാറ്റിയിട്ടോ സ്ത്രീ യെ കർതൃ സ്ഥാനത്ത് നിർത്തിയിട്ടോ മറ്റോ മാത്രമേ യഥാർത്ഥ സ്ത്രീ പക്ഷ രചനകൾ സ്ത്രീകളിൽ നിന്നും വരൂ എന്ന് പറയുന്നതിലെ യുക്തിയില്ലായ്മയെ എനിക്ക് ന്യായീകരിക്കുവാൻ ആകുന്നില്ല !കാരണം ഇവിടെ പുരുഷന്മാരാണ് സ്ത്രീ ലൈംഗികത നിർമ്മിച്ച്‌ കൊടുത്തതെന്ന് ഞാൻ വിശ്വസിക്കുന്നില്ല !അതുപോലെ അവരെ സുഖിപ്പിക്കുന്ന തരത്തിലാണ് ഇപ്പോഴുള്ള സ്ത്രീ രചനകൾ എന്ന് പറയുന്നതിലെ അർത്ഥമില്ലയ്മ എന്നെ അമ്പരപ്പിക്കുന്നു ! സ്ത്രീ കർതൃ സ്ഥാനത്തു നിന്നാൽ നല്ല രചനകൾ ആവിർഭാവം കൊള്ളുമോ ?!

പ്രകൃതിയെ സൂക്ഷ്മമായി നിരീക്ഷിച്ചാൽ മനസ്സിലാകുന്ന ഒരു കാര്യം തൊണ്ണൂറു ശതമാനത്തോളം ജീവ സമൂഹങ്ങൾ ലൈംഗികമായി സ്ത്രീയെ ആകർഷിക്കുവാനുള്ള തന്ത്രങ്ങൾ നിറങ്ങളാലും തൂവലുകളാലും ,ശബ്ദ നിയന്ത്രണത്തിനാലും,ഗന്ധങ്ങളിലൂടെയും ആണ്‍രൂപത്തിൽ എത്തിക്കുകയാണ് പതിവ് . അതിനർത്ഥം പ്രകൃതിയിൽ ആണും പെണ്ണും പരസ്പര പൂരകങ്ങളാണ് . ഇണയെ ആകര്ഷിക്കുക എന്നത് തികച്ചും പ്രകൃതി നിയമങ്ങൾക്കു വിധേയമാണ് !അവിടെ മനുഷ്യൻ മാത്രമാണ് തിരിച്ചറിവുകളിലൂടെ തിരഞ്ഞു പിടിച്ചു ഇണയെ പ്രാപിക്കുന്നുള്ളൂ . അതിൽ പ്രകൃതിയ്ക്ക് നിരക്കുന്നതും നിരക്കാത്തതുമായി വേർതിരിവുകൾ വരുന്നതും ഈ തിരിച്ചറിവുകളുടെ വ്യത്യാസം കൊണ്ട് മാത്രമാണ് . പുരുഷ കേന്ദ്രീകൃതം എന്ന് എഴുത്തുകളുടെ ലോകത്തെ എണ്ണം കൊണ്ട് ഒരു പക്ഷെ വിവക്ഷിക്കാമെങ്കിലും ,വ്യാപ്തികൊണ്ട് പുരുഷൻ നിർമ്മിച്ചതിനെ ഏറ്റു ചൊല്ലി ഊറ്റം കൊള്ളുന്നവരാണ് ഉറക്കെപ്പറയാൻ ധൈര്യം കാണിക്കുന്ന ഇന്നത്തെ യുവതികൾ എന്ന് പറയാൻ ലേഖികയ്ക്ക് യാതൊരു അവകാശവുമില്ല !അത് പോലെ തന്നെ പുരുഷന്മാരുടെ കൈയ്യടി നേടി ചിര പ്രതിഷ്ഠിതരാകണമെന്ന് ആഗ്രഹിച്ചു എഴുതുന്ന ആരെയെങ്കിലും എന്റെ അറിവിൽ കാണുന്നുമില്ല ! !

ഗ്രേസിയുടെ 'ഉടൽ വഴികൾ' ,സിതാരയുടെ 'അഗ്നി ' എന്നിവയാണ് പുനർവായനയിലൂടെ അപഗ്രഥിക്കുന്നത്,ബാലാത്സംഗങ്ങളെ കാല്പ്പനീകവത്കരിക്കുക എന്നതിലൂടെ കഥാകാരികൾ വ്യക്തമാക്കുന്നത് രണ്ട് സ്ത്രീകളുടെ മാത്രം വികാരങ്ങളുടെ ശാക്തീകരണമാണ്. അതായത് 'ഉടൽ വഴികളിൽ 'ഗ്രേസിയുടെ സുകന്യ എന്ന സ്ത്രീ കേവലം വെറും സാധാരണ ആഗ്രഹങ്ങൾ ഉള്ള ഒരു സാധാരണ യുവതിയാണ് . പക്ഷെ കഥാന്ത്യത്തിൽ അവളെ തികച്ചും അസാധാരണമായി ചിന്തിപ്പിക്കുന്നത് അവളുടെ കേവലം ഉടലാശകൾ മാത്രമാണെങ്കിൽ അവൾ ഒന്നുകിൽ പോയി ആത്മഹത്യ ചെയ്യുകയോ അല്ലെങ്കിൽ അലറി വിളിച്ചു സ്വയം ശിക്ഷിക്കുകയോ ചെയ്യുമായിരുന്നു . അവൾക്കു കിട്ടാതെ പോകുന്നത് ലൗകീക ജീവിതത്തിന്റെ മുഴുവൻ സത്തയാണ്! അതിനെ ഒറ്റ വാചകത്തിൽ ലൈംഗീക സംതൃപ്തി എന്ന് മാത്രം പറയാൻ ഒരു സ്ത്രീയ്ക്ക് എങ്ങനെ കഴിയുന്നു എന്ന് ലേഖിക എഴുതിയതിലൂടെ എനിക്ക് മനസ്സിലായി !അതുകൊണ്ട് തന്നെയാണ് എല്ലാ മനുഷ്യ മനസ്സുകളും വ്യത്യസ്തമായാണ് കാഴ്ചകളെ, കാര്യങ്ങളെ ,വികാരങ്ങളെ മനസ്സിലാക്കുന്നത് എന്ന് സുവ്യക്തമായി ലേഖികയിലൂടെ തന്നെ നമുക്കും മനസ്സിലാക്കിത്തരുന്നത് !

ഒരു സ്ത്രീ അവൾ അല്പ്പം ചിന്തിക്കുന്ന കാര്യവിവരമുള്ളവൾ എങ്കിൽ അവൾക്കു തന്റെ ശരീരത്തെ അന്ഗീകരിക്കാത്ത ബഹുമാനിക്കാത്ത വിവാഹ ബന്ധങ്ങളെ താത്പര്യപൂര്വ്വം നെഞ്ജിലേറ്റാൻ  കഴിയുമെന്നു തോന്നുന്നില്ല . അവളുടെ പുരുഷന്റെ അന്ഗീകാരമാണ് ആ സ്ത്രീയെ കൂടുതൽ സുന്ദരിയും വിരൂപയും ,അന്ധയും ,ബധിരയും എന്തിന് യഥാർത്ഥ സ്ത്രീ തന്നെ ആക്കി മാറ്റുന്നത് !വീട്ടു ജമുക്കാളത്തിന്റെ വില പോലുമില്ലാത്ത തന്റെ ശരീരത്തിന്റെ സംശുദ്ധിയെ ഒരു കരിവീട്ടി പോലുള്ള കൈകൾ വരിഞ്ഞു മുറുക്കുമ്പോൾ ഒരു പക്ഷെ അവൾക്കു ക്രൂരമായൊരു ആനന്ദം എന്തുകൊണ്ട് തോന്നിക്കൂടാ ??അവൾ ആ നിമിഷത്തിൽ ജ്വലിച്ചതിൽ എന്താണ് തെറ്റ് ?അവളുടെ ശരീരത്തെ കടന്നാക്രമിച്ച ഏതോ ഒരു പുരുഷന് ഒരു നിബന്ധനകളുമില്ലാതെ അവളെ ആ നിമിഷത്തിൽ വേണമായിരുന്നു .. കാടത്തമെങ്കിലും അവന്റെ ആവശ്യമെങ്കിലും ആ അടിച്ചമർത്തലിൽ ഉള്ള ആണത്തത്തെ മാത്രമാണ് കഥാകാരി ഇവിടെ ഉയർത്തിപ്പറയുന്നുള്ളൂ അല്ലാതെ അവിടെ ബലാത്സംഗം എന്ന പ്രക്രിയയ്ക്ക് സ്ഥാനമേ ഇല്ല തന്നെ !ഒരു സ്ത്രീ ഇപ്പോഴും എപ്പോഴും ആഗ്രഹിക്കുന്നത് അവളുടെ തുറന്ന മനസ്സിലെ മോഹങ്ങൾ, ഇഷ്ടങ്ങൾ അറിയുന്ന ,പരിഗണിക്കുന്ന, കൂടെ നില്ക്കുന്ന പുരുഷനെയാണ്. വീട്ടു സാമാനങ്ങൾ കഴുകിത്തുടയ്ക്കുന്ന വച്ചുണ്ടാക്കി കൂടെ കിടക്കുന്ന വെറുമൊരു യന്ത്രമല്ലല്ലൊ അവൾ .. !വയൽക്കാറ്റുകൊള്ളാൻ,പുറം  ലോകമറിയാൻ,അവൾക്കുമില്ലേ സ്വന്തമായിട്ടൊരു മനസ്സ് ?  അത് തന്നെയാണ് ഗ്രേസി പറയുന്നതും !ആ മനസ്സുള്ളവർക്ക് ഒരു പക്ഷെ ഇത് മനസ്സിലാകുമായിരിക്കും !

കഥകളിലെ ബലാത്സന്ഗങ്ങളെ യാഥാർത്യവുമായി കൂട്ടിയിണക്കിയാൽ അവ ഒരു തരത്തിലും ഇണങ്ങുകയില്ല . കാരണം സങ്കല്പങ്ങൾ എന്നും മാറി നില്ക്കുന്നവയാണ്,അല്ലെങ്കിൽ കീറിപ്പറിഞ്ഞ ശരീരത്തിന്റെ വിലാപങ്ങൾ യഥാതഥമായി പകർത്തി വയ്ക്കുന്ന കൃതികൾക്ക് മാത്രമേ അത്തരത്തിലുള്ള കാര്യങ്ങൾ വായനക്കാരോട് പറയുവാനുണ്ടാകൂ. 'അഗ്നി' യിൽ സിതാര പറയുന്നത് സ്ത്രീയുടെ വേറൊരു വികാര തലമാണ് . അവിടെ വിവാഹം നടക്കുന്നതിനും മുൻപ് സ്വപ്‌നങ്ങൾ ഉള്ളൊരു ധീരയായ പെണ്‍കുട്ടിയാണ് കഥാപാത്രം . എല്ലാ പെണ്‍കുട്ടികളും അവരോടു കാണിക്കുന്ന വൃത്തികേടുകൾ കണ്ടു അനുഭവിച്ച്  പൊട്ടിക്കരയണമെന്നു ആർക്കാണിത്ര നിർബന്ധം !! മാധവിക്കുട്ടി പറഞ്ഞത് പോലെ ഡെറ്റോൾ ഇട്ടു കഴുകി കളഞ്ഞാൽ പോകാനുള്ളതെ ഉള്ളൂ ഈ ദേഹത്തിനു പറ്റിയ അഴുക്കുകൾ . ഇപ്പോഴുള്ള രീതിയിൽ യോനിയിലൂടെ കുന്തം കയറ്റുന്ന ബലാത്സംഗങ്ങൾ അല്ല ഈ കൃതിയിലൂടെ ഇവർ രണ്ടു പേരും സൂചിപ്പിച്ചിരിക്കുന്നത് . അത് കേവലമായ ബലാൽ സുരതങ്ങൾ മാത്രമാണ് . അത് കൊണ്ട് തന്നെ ആ രണ്ടു കഥാപാത്രങ്ങളും അവരുടെതായ രീതിയിൽ അതിനെ വികാര വത്കരിക്കുകയും ചെയ്യുന്നു എന്ന് മാത്രം !

സ്ത്രീയുടെ മനസ്സ് തികച്ചും അവളുടേത്‌ മാത്രമാണ് ,ജൈവ ശാസ്ത്രപരമായി അത് അളക്കുവാനോ അറിയുവാനോ അവർക്കു മാത്രമേ കഴിയു . ചിന്തകൾ അത് സത്യസന്ധമാണെങ്കിലും ഭാവന ആണെങ്കിലും അതിനെ തിരിച്ചറിയുക എന്നതിലാണ് കാര്യം . അല്ലാതെ തികച്ചും അരോചകമായ ഒരു കാര്യത്തിനെ മഹത്വവത്കരിക്കുവാൻ അറിവുള്ള ഒരു എഴുത്തുകാരും തുനിയുകയില്ല അതിനു ആണ്‍പെണ്‍ ഭേദമില്ല തന്നെ !
“Sometimes you can learn, even from a bad experience. By coping you become stronger. The pain does not go away, but it becomes manageable.”
― Somaly Mam, The Road of Lost Innocence: The True Story of a Cambodian Heroine