ടി പദ്മനാഭന്‍ എന്‍റെ വളരെ പ്രിയപ്പെട്ട എഴുത്തുകാരനാണ്‌.ഞാന്‍ കത്തെഴുതി എന്‍റെ ആരാധന അറിയിച്ച ഒരേ ഒരു എഴുത്തുകാരന്‍ ! ആ കത്ത് ഒരു പക്ഷെ അദ്ദേഹം കണ്ടുപോലുമി ല്ലാതെ ഏതെങ്കിലും ചിതലുകള്‍ക്ക് ഭക്ഷണം ആയിരിക്കാം !എങ്കിലും ഇന്നും അതിലെ വരികള്‍ എനിക്ക് കാണാപാഠമാണ്.ഒരു പക്ഷെ അത് ഒരു കാലഘട്ടത്തില്‍ അദ്ദേഹത്തിന്റെ രൂപം എന്‍റെ അച്ഛയുടെതിനു സമാനമായതിനാലാവാം അതുമല്ലെങ്കില്‍ അദ്ദേഹത്തിന്റെ രാഗങ്ങളോടുള്ള പ്രണയത്തില്‍ നിന്നാവാം അതുമല്ലെങ്കില്‍ പ്രകാശം പരത്തി ഒരു പെണ്‍കുട്ടി എന്‍റെ സ്വപ്നങ്ങള്‍ക്ക് സമാനമായി നടന്നു പോകുന്നതില്‍ നിന്നുമുള്ള അതിശയമാകാം എന്തൊ എനിക്ക് തിരിച്ചറിയാന്‍ വയ്യാത്തൊരു ഇത്' ആണത് !
അദ്ദേഹത്തെക്കുറിച്ച് വെറുതെ പറഞ്ഞുവെന്നേയുള്ളു..
..സ്വപ്നങ്ങളെക്കുറിച്ച് വളരെ അതിശയകരമാകും വിധം ചില കണ്ടെത്തലുകള്‍ എനിക്കുണ്ട്. ചില സ്വപ്നങ്ങള് എന്നെ വളരെ കുട്ടിക്കാലം മുതല്‍ ഇപ്പോഴും ഈ മുപ്പതുകളിലും പിന്തുടരുന്നു !തിരിച്ചറിയാനാകാത്ത വിധം ചില നൂലുകള്‍ കൊണ്ട് അതെന്നെ വലിച്ചുമുറുക്കി ഒരു സത്യവും അവശേഷിക്കാത്ത മിഥ്യയുടെ കുണ്ടു കിണറ്റിന്റെ അഗാധതയിലെയ്ക്ക് ഇടയ്ക്കിടെ വലിച്ചെറിയും ..!ചില ചില വിശേഷപ്പെട്ട ,ലോകത്തൊരിടത്തും കാണുവാന്‍ കിട്ടാത്ത പൂക്കള്‍ കൊണ്ട് അലങ്കരിച്ചു ശ്വാസം മുട്ടിച്ചു സന്തോഷിപ്പിക്കും ..!! ഇനിയും സങ്കടപ്പെടാനൊരിടമില്ലാത്തിടത്തോളം കണ്ണീരില്‍ മുക്കിക്കൊല്ലും ..!എനിക്കറിയില്ല എന്താണീ സ്വപ്നങ്ങള് എന്ന് !!
ഇക്കഴിഞ്ഞ ദിവസം ഞാന്‍ കണ്ട ഒരു സ്വപ്നമിതാ :
ഞാനും എന്‍റെ ചേച്ചിയും അച്ഛനും എന്‍റെ മോളും ഏതോ ഒരു കുന്നിന്റെ പുല്‍പ്പരപ്പില്‍ ഇരിക്കയാണ്..ആകാശം വരെ പച്ച പൂത്തു നില്‍ക്കുന്ന കുന്ന് !നേരിയ നീല നിറം വാരിപ്പൂശിയ ആകാശം.സന്തോഷമുള്ളവരായി ഞങ്ങള്‍ ..എന്റുണ്ണി അവിടെ ഓടിക്കളിക്കുന്നു ..പിന്നീടാണ് സംസാരത്തിലെ സന്തോഷത്തിലെയ്ക്ക് എന്‍റെ കാതു കേഴ്വിയുടെ തുള വീഴ്ത്തിയത് !ഞങ്ങള്‍ ആത്മഹത്യ ചെയ്യുന്നതിനെക്കുറിച്ചാണ് സന്തോഷിക്കുന്നത് !!
അച്ഛ പറയുന്നു:
ഞാന്‍ മരിക്കാം ആദ്യം.. ശേഷം നിങ്ങള്‍ ..!മരിച്ച എന്നെ നിങ്ങള്‍ വലിച്ചു ദാ ആ കൊക്കയിലേയ്ക്ക് എറിയണം ..ശേഷമേ നിങ്ങള്‍ മരിക്കാവൂ ..
ഞങ്ങള്‍ സന്തോഷത്തോടെ കേട്ടിരിക്കയാണ്‌..!!ഒരുതരം ആത്മ ഹര്ഷത്തോടെ !
അത് കഴിഞ്ഞു ഞാന്‍ ഉത്സാഹത്തോടെയും നേരിയോരാശങ്കയോടെയും പറഞ്ഞു: ..എന്‍റെ മോള്‍..?എനിക്ക് ..
അവളെ ഞാന്‍ വളര്‍ത്തും ..!എന്‍റെ ചേച്ചിയുടെ ഒച്ചയില്‍ ഉത്സാഹത്തള്ളല്‍..
അപ്പോള്‍ നിനക്ക് മരിക്കണ്ടേ?ഞാന്‍ വീണ്ടും ശങ്കയില്‍ ..!
ഇല്ല എനിക്ക് കുഞ്ഞുങ്ങളെ വളര്‍ത്തണ്ടേ ..??
ശരിയാണല്ലോ എന്ന് ഞാന്‍ മന്ദബുദ്ധിയായി !
അച്ഛ കൈയിലിരുന്ന വിഷക്കുപ്പി മടുമാടാ അകത്താക്കി മരിച്ചു വീണു !!ഞങ്ങള്‍ യാതൊരു വിഷമവുമില്ലാതെ കൈയിലും കാലിലും തൂക്കി അദ്ദേഹത്തെ വലിച്ചിഴച്ചു കൊക്കയിലേയ്ക്ക് വലിച്ചെറിഞ്ഞ് തിരിച്ചു വന്ന് അശേഷം വികാരം തീണ്ടാതെ അടുത്ത മരണത്തിനായി ഒരുക്കം തുടങ്ങി ..പക്ഷെ എനിക്ക് മടി കയറിത്തുടങ്ങി ..ആത്യന്തികമായി ഞാന്‍ ഒരു മടിച്ചി ആണെന്ന് സ്വപ്നത്തിനു പോലും തിരിച്ചറിവ് വന്നപോലെ ഞാന്‍ മരണത്തില്‍ നിന്നും പിന്‍വാങ്ങി ഓടിപ്പോയി ജീവിക്കാന്‍ തീരുമാനിക്കുംബോഴെയ്ക്കും ചേച്ചി എന്നെ അതില്‍ നിന്നും വിലക്കി എന്‍റെ ആപ്പിളില്‍ വിഷം തേച്ചു തന്നു ..
നീ മരിക്കൂ എന്നിട്ട് വേണം എനിക്ക് മോളെയും കൊണ്ട് പോകാന്‍ ..കുട്ടികള്‍ എന്നെ കാത്തിരിക്കയാവും.. അവള്‍ അക്ഷമയുടെ തീപ്പന്തമായി !
ഇല്ല എനിക്ക് മരിക്കേണ്ട ..ഞാന്‍ !
നീ മരി- ചേച്ചി ! (ഇവിടെ ഏറ്റവും രസകരമായത് അവള്‍ എന്‍റെ ജീവന് തുല്യം ഞാന്‍ സ്നേഹിക്കയും എന്നെ സ്നേഹിക്കയും ചെയ്യുന്ന.. എന്‍റെ എന്‍റെ എന്ന് പരസ്പരം ചത്തു സ്നേഹിക്കുന്നവര്‍ ആണ് എന്നതാണ്! )
മരണം വൈകുന്നതില്‍ അവള്‍ക്കുള്ള അതെ അക്ഷമ അവള്‍ ജീവിക്കുന്നതില്‍ എനിക്കുമുണ്ടായിരുന്നു! മരിക്കുന്നതും ജീവിക്കുന്നതും എന്തിനെന്ന ഒരേ ഒരു ചോദ്യം ആണോ എന്നെക്കൊണ്ട് ഈ ഗതികെട്ട സ്വപ്നം കാണിച്ചതെന്നറിയില്ല !
ഉണര്‍ന്നു കഴിഞ്ഞു ഏറെ നേരത്തേയ്ക്കുള്ള അസ്വസ്ഥതകള്‍ (ചിരിയുള്പ്പെടെ ) ആണ് എനിക്കീ സ്വപ്നങ്ങള്..
വിചിത്രമായ ഈ ആത്മസംഘര്‍ഷത്തെ സ്വപ്നമെന്ന് എനിക്ക് വിളിക്കാന്‍ തോന്നുന്നില്ല..വിളിക്കാതിരിക്കാനും ! മരണാനന്തര കര്‍മങ്ങളില്‍ വലിയ താത്പര്യമില്ലാത്ത ആളാണ്‌ എന്‍റെ അച്ഛന്‍.മരിച്ചു കഴിഞ്ഞാല്‍ പിന്നീടു ചെയ്യുന്നതൊക്കെ എന്തിനാണ് എന്ന് അദേഹം ഇപ്പോഴും ചോദിക്കാറുണ്ട് ..അതായിരിക്കാം കൊക്കയിലേയ്ക്ക് വലിച്ചെറിയാന്‍ പറയുന്നതിലെ കാര്യം..! Amos tutuola യുടെ Palm-Wine Drinkard പോലെ എന്‍റെ സ്വപ്നങ്ങളും എന്നെ വലിച്ചിഴച്ചു ഏതൊക്കെയോ ഇല്ലാത്ത ലോകത്തിന്‍റെ ഇല്ലാത്ത കഥകളിലൂടെ കൊണ്ട് നടക്കാറുണ്ട് ..!
Sri Aurobindo reviews the nature of sleep and dreams:
“What happens in sleep is that our consciousness withdraws from the field of its waking experiences; it is supposed to be resting, suspended or in abeyance, but that is a superficial view of the matter. What is in abeyance is the waking activities, what is at rest is the surface mind and the normal conscious action of the bodily part of us; but the inner consciousness is not suspended, it enters into new inner activities, only a part of which, a part happening or recorded in something of us that is near to the surface, we remember. There is maintained in sleep, thus near the surface, an obscure subconscious element which is a receptacle or passage for our dream experiences and itself also a dream-builder; but behind it is the depth and mass of the subliminal, the totality of our concealed inner being and consciousness which is of quite another order. “
